- biməzmun
- sif. <fars. bi. . . və ər. məzmun> Məzmunsuz. . . Sədi və Hafizdən sonra İranda şeir qayətdə tənəzzülə düşüb, şüəranın əşarı küllən biməzmun və məhz puç ləffazlıq olmuşdur. M. F. A.. <Qurban Mərəndi:> Bu kobud, biməzmun və biməna ləhcədə yazılmış şeyləri bir kənara at. M. İ..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.